روز پدر مبارک
گلت بابا سر تا پا درده اخه این دنیا خیلی نامرده
گلت بابا سرتا پا خونه بی تو این دنیا مثل زندونه
ددع جان بمرم اشتع صصی را
بمرم اشتع پینه بسته دسی را
بمرم اشتع خمیده قامت وقدی را
بمرم اشتع دس دگته لسی را
بمرم اشتع گته نفسی را
بمرم اشتع کس و بی کسی را
همیشه پریشونیشا مرا
بمرم اشته أ دیلواپسی را
بمرم اشتع أ رمه مندنع خسی را
بمرم اشتع اورنه نفس گته خسی را
بد از اشتع کی پی مرا دفرسه
کی خواه چمه دیلی لوه بمسه
ز جهان
اخرین قسم تو نام من است!
خسته ام ...
خسته از این نام بلند...!!!
ز جهان
زندگی تلخ ترین خواب من است!
خسته ام...
خسته از این خواب بلند...!!!
علی رستم پور
چشم بدرم
تا تو ایی
جان نثارانت کنم
غرق در تماشایت شوم
بوسه بارانت کنم
سوختم از حجر تو
بیا تا جان قربانت کنم
در اغوشت جان دهم
وفا بر ان عهد و پیمانت کنم
علی رستم پور
بر لب خنده و ز دل پر از دردم
بر دل سبز و در چهره چو زردم
بر بطن من گر کنی نگه ز مشتی خاک سردم
فرصتی نیست تا بر ان روز که بر گردم
علی رستم پور
عمر چیست?? بمانند حبابی
زندگی چیست?? بمانند سرابی
خیز زجا نیست مجال سوال و جوابی
شاید که دگر فردا نباشد فرصت خوابی
در میگذریم.. مگر ببینند مارا شبی ز خوابی
اثری بگذار ز خویش حتی برگ کتابی
عمر چیست?? بمانند حبابی
علی رستم پور
صفحه ی آخر شناسنامه
زیاد مهم نیست
گاهی باید توی آیینه
خوب نگاه کنی
ببینی
هنوز زنده ای یا نه
من خسته تو خسته ...شکسته در شکسته
چشای تو هم خیسه درسته?
گریه نکن دیگه بسه
بیا اشکاتو پاک کنم با دستای پینه بسته
غصه نخور خدا ی روز برامون شادی میفرسته
تو با وفا من با وفا
درسته راهمون شده جدا
شاید بوده اینم کار خدا
تو غمگین من غمگین
تو گلومون نشسته بغض سنگین
اره یادش بخیر اون همه خاطره های رنگین
همینه.. گاهی دلمون میگیره
خنده رو لبمون خشک میشه و میمیره
بغضمون میشکنه و گریمون میگیره
گاهی بروی خودمون نمیاریم
گاهی هم مثل بارون رو دلتنگیمون می باریم
علی رستم پور
ﺳﻪ ﺗﺎﺭﻡ ، ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ ،
ﮐﻤﯽ ﻧﺎﮐﻮﮎ ﻭ ﺑﺪ ﺣﺎﻟﻢ
ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﯿﺰﻧﻢ ، ﺯﯾﺮﺍ ،
ﻣﺨﺎﻟﻒ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻗﺒﺎﻟﻢ
ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻣﺸﺐ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﺁﻭﺍﯾﺶ ﺭﻫﺎ ﺑﺎﺷﻢ
ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ ،
ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺑﯽ ﺑﺎﻟﻢ
ﺍﺳﯿﺮ ﺍﺷﮏ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻥ ،
ﺍﺳﯿﺮ ﺑﻐﺾ ﺣﺮﻣﺎﻧﻢ
ﮔﻠﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻓﺸﺎﺭﺩ ﺩﻝ ،
ﭘﺮ ﺍﺯ ﻗﯿﻠﻢ ، ﭘﺮ ﺍﺯ ﻗﺎﻟﻢ
ﻧﻪ ﺁﻫﯽ ﻭ ﻧﻪ ﺳﻮﺩﺍﯾﯽ ،
ﻧﻪ ﺷﻮﺭﯼ ﻭ ﻧﻪ ﻏﻮﻏﺎﯾﯽ
ﺩﻝ ﺁﺭﺍﯾﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﺗﺎ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺪ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻟﻢ
ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ
ﻭﻟﯽ ﺩﺍﻣﻦ ﮐﺸﯽ ﮐﺮﺩﯼ
ﺧﺪﺍﯾﺎ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﺍﺯ ﭼﻪ ﻣﯿﻨﺎﻟﻢ
متن.. ارسالی
خزان از چه فتاده ای بباغم
از چه تو امده ای سراغم
بردی لاله ام ونهاده ای ب داغم
از چه خاموش نموده ای شمع و چراغم
علی رستم پور
خدایا....
روزگاریست روزه ام
بی سحری بی افطار
غرق در دلسوزه ام
همه شب تا ب سحر بیدار
حکم تو در روزه بر این است
از اذان صبح تا برسد افطار
حکم تو بر من چرا چنین است
ز اذان ازل تا برسد نماز اخر کار
گفتی پاداش تو بر هر روزه دار رواست
من که مدام روزه ام پاداش من پس چهاست
فرق من و دیگران در کجاست
یا که گشنگی و حسرت و دیدن بر من رواست
زین میان من که گسستم تارو پود
حال گیرم روزه ای از جنس سکوت
علی رستم پور
دلم می دردد از هجر رویش خدایا
دلم غرق در خون است تو دوایش کن
دلم تنگ است او میخواهد خدایا
درون دل پر ز غوغا و هوایش کن
دلم چوکویری خشک است و سوزان خدایا
خدایا... بده ابری و غرق بارانش کن
علی رستم پور
بیاییم از بدی ها بگذریم قدری مهربانتر شویم
ماه مهربانی هاست بیا اصلا ادمی دیگر شویم
چیستت این همه جنب و جوش و خروش
انچه می ماند خاطره ایست چه بد و خوش
علی رستم پور هفتخوانی
.....................................................................
مرد درحال تمیز کردن اتومبیل تازه خود بود که متوجه شد پسر 4 ساله اش تکه سنگی برداشته و بر وری ماشین خط می اندازد .
مرد با عصبانیت دست کودک را گرفت و چندین مرتبه ضربات محکمی بر دستان کودک زد بدون اینکه متوجه آچاری که در دستش بود شود
در بیمارستان کودک به دلیل شکستگی های فراوان انگشتان دست خود را از دست داد .
وقتی کودک پدرخود را دید با چشمانی آکنده از درد از او پرسید : پدر انگشتان من کی دوباره رشد می کنند ؟
مرد بسیار عاجز و ناتوان شده بود و نمی توانست سخنی بگوید ، به سمت ماشین خود بازگشت و شروع کرد به لگد مال کردن ماشین ..
و با این عمل کل ماشین را از بین برد و ناگهان چشمش به خراشیدگی که کودک ایجاد کرده بود خورد که نوشته بود :
( دوستت دارم پدر ! )
روز بعد مرد خودکشی کرد .
عصبانیت و عشق محدودیتی ندارند .
یادمان باشد چیزها برای استفاده کردن هستند و انسان ها برای دوست داشتن .
مشکل دنیای امروزی این است که انسانها مورد استفاده قرار می گیرند و این درحالی است که چیزها دوست داشته می شوند .
این بار زبان خواهد که با دل هم اواز شود
بانگی سر دهد و عشقی دگر اغاز شود
تا زبانگ خوش الحان و نوای دل
جمله مردمانی با خبر از این راز شود
چنان بخوانم از درد خوش جفا و هجرتو
شاید که درد مندی آشفته دلی را گره ای باز شود
علی رستم پو
تورا مگر چه امده بسر
ک دلم را در سینه قرار نیست
تاب بیاور ای ماه من
کز دست تقدیر هیچ راه فرار نیست
صبر کن شاید بسر اید سیه روزگار
چاره ای جز صبر و انتظار نیست
تمام سال من نیز همچو خزان است
در ان هیچ بهار نیست
صبر پیشه کن بی تاب و تب
ز روزگار هیچ نیست
علی رستم پور
وقت انست زین دل پر اه و دود
بر اورم فریادی پر ز سکوت
زیر لب گویم بگسستی زمن تار و پود
به اتش کشیدی هرچه بو دو نبود
علی رستم پور
رفتند انان که از تمامشان دل گسسته بودم
حتی تو که جانانه بر تو دل بسته بودم
خنده بر لب داشتم اما خسته بودم
چه تلخ بود خنده روی لبم من که دل شکسته بودم
سفیدشدموهایی که برای برگشتنت اراسته بودم
کور شد چشمانی که در راهت بسته بودم
علی رستم پور
از این دل بی قراری
از این گریه های تکراری
از این شب زنده داری
در این چهار دیواری
دوچشم باز به یک سقف خالی
سوال هایی که نیست برایش جوابی
بگوش صدای ناله می اید ز جایی
کجایی وای کجایی وای کجایی
علی رستم پور
با مرور خاطراتت هر شب تا سپیده
کسی نفهمید عشقت چی تا سحر کشیده
چو سیلی خروشان اشک از دو دیده
چه شبهایی اینگونه ب صبح رسیده
علی رستم پور
روزگار قشنگیست
بهار امده است و هزاران جوانه
من و دل و هزاران بهانه
فریاد زنم از دست زمانه
امانم را بریده بغض زیر چانه
عطر تنت پیچیده سرتاسر خانه
امشب در دلم دیدن خواب تو افتاده
تا دمی غم ز دل برهانم
ولی افسوس ز درد خواب نتوانم
کاش میشد روح خود در کوی تو بدوانم
آه ای خدای من کاش بتوانم
علی رستم پور