تالشه نغمه ( بغ؁ض خ؁زان)

شعر تالشی و دلنوشته های (بغ؁ض خ؁زان)

تالشه نغمه ( بغ؁ض خ؁زان)

شعر تالشی و دلنوشته های (بغ؁ض خ؁زان)

عکس زیبایت


عکس زیبایت در روبرو


بغض عجب میلغزد در گلو


 


ناله و افسوس و یاد خاطرات


امان از دست کین این عدو


علی رستم پور

من که اینگونه....


من  که  این سان خونین دلم

باد خزان  برده  حاصلم


دریا بود روزی  منزلم


امروز  که قایقی  بشکسته در ساحلم


علی رستم پور

نگار من


نگارمن 


بهار  من


قراره  من


مه  شام تار  من


مرا بگذار و بگذر


    رهایم کن


 برو جانا


ازمن تو بگذر


بسی سخت است دشوار


به تنهایی مرورت به شبها


 من عادت می کنم


 اینجا به غمها


    مرا پر کن از این اجبار و بگذر…

نگار من


نگارمن 


بهار  من


قراره  من


مه  شام تار  من


مرا بگذار و بگذر


    رهایم کن


 برو جانا


ازمن تو بگذر


بسی سخت است دشوار


به تنهایی مرورت به شبها


 من عادت می کنم


 اینجا به غمها


    مرا پر کن از این اجبار و بگذر…

دیلم کرا سی


منر پَس گِندَه ترا شیرَه شی

مَگَر خدا را اَز بَندَه نیمَه نی


منر آتَش ژَندَه اَز نی سیمَه سی

بی اشته اَویمَه مَندَه نیمَه نی


چدَه کوهو دومَنون اشته دوم بگَردم

خدایا اَز کو پَر ندارم پَرَندَه نیمَه نی


دیلم پورَه اتشی وار کرا سی

هَر صَصی دوم بَرشوم بینم کیَه کی


چمه دَردونا بَعد اَز اشته

دنیا کو مَرحَم نیَه نی


علی رستم پور

http://uupload.ir/files/4r7s_fb_img_1435587348716.jpg

شیمَه موسله روخون


ی سَر اومیمَه شیمَه موسلَه روخون

 

وقتی مَسمَه کوکو صتا بلبلی خَند خون

 

وقتی ویندمَه چه رواری اوی رَوون

 

باوَر بکه چندین سال ابیمَه جَوون

 

ایتِه نشتیمَه چه جنگلی سَبزَه سَرون

 

ایتِه مرا گَردیمَه چه دارَه بنون

 

چه قشنگی هرگز نه ابو تَمون

 

کَنتیه تعریف بکرم کا ادَم صفت نشون

 

بجارو باغون کو دِرینا چه مَردمون

 

یَندینه لوئَه کرین ب تالشی زَوون

 

دییِشتمَه چه قشنگه گیریَه بَندون

 

خِله دَشت و گردَسوئَه و سَبَندون

 

مولومی تک بَرما شا تا آسمون

 

هَمه شادینا کسی نیا پَریشون

 

همه هم صتا هم دیل و میرَبون

 

دیل خشینه پذیرایی کرین اشتن میمونون

 

گردیمَه موسله روخونی کوه و کَمندون

 

چه جنگل و چه ایسبیتَه بَندون

 

خدا بکره تالشن همیشه خش بوبون 

 

همه جا کو دِشبند کش بوبون


شیمَه موسله روخون


ای سَر اومیمَه شیمَه موسلَه روخون

 

وقتی مَسمَه کوکو صتا بلبلی خَند خون

 

وقتی ویندمَه چه رواری اوی رَوون

 

باوَر بکه چندین سال ابیمَه جَوون

 

ایتِه نشتیمَه چه جنگلی سَبزَه سَرون

 

ایتِه مرا گَردیمَه چه دارَه بنون

 

چه قشنگی هرگز نه ابو تَمون

 

کَنتیه تعریف بکرم کا ادَم صفت نشون

 

بجارو باغون کو دِرینا چه مَردمون

 

یَندینه لوئَه کرین ب تالشی زَوون

 

دییِشتمَه چه قشنگه گیریَه بَندون

 

خِله دَشت و گردَسوئَه و سَبَندون

 

مولومی تک بَرما شا تا آسمون

 

هَمه شادینا کسی نیا پَریشون

 

همه هم صتا هم دیل و میرَبون

 

دیل خشینه پذیرایی کرین اشتن میمونون

 

گردیمَه موسله روخونی کوه و کَمندون

 

چه جنگل و چه ایسبیتَه بَندون

 

خدا بکره تالشن همیشه خش بوبون 

 

همه جا کو دِشبند کش بوبون


عمر کاتایا


عٌمر کتا راه تاریکا

 

مَتیل نِه آرَسی

 

عٌمری رشته باریکا  

 

وَلَه اَلبَلی پِسی

 

دنیا اِسَه قشنگ و بی وَفا

 

پَس مونی تنی بی کَسی

 

ت ک دَم ژَنی اَز مهرو صَفا

 

چرا کسی دردی نِرَسی

 

هیچ کسی را نِمونو دنیا

 

مَگه ت نِمَسی

 

خلِه کرم وام چمه دَردی..تا

 

چمه صَصی دَرَسی

 

فرصَتی اشتَن بدَه اَی برا

 

تا اشتَن برَسی

 

شَلَه دییِس نِوینی دو کَره شو کَفا

 

چمه دیلَه ک کرا سی

 

علی رستم پور


دورَه کیلَه


شیمَه دورَه کیلَه لاری سَر با خَندخون

 

م ویر اومَه چمه کاری و قَدیمون

 

 اَ قشنگه زندگی و یاری پیلَه چِمون

 

اَ دیل خشی و یاری موئَه بَندون

 

اَ قشنگه روزگار و قشنگه سالون

 

رَمَه پایی و چمه یار و چمه مالون

 

دِه کس مرا نِکره دَخون آخون

 

غرصَه هَردِنَه چمه عمر آبه تَمون

 

دِه کسی نیَه آروفو چمه اَسرگون

 

دِه کسی نیَه دَروفو چمه غَمون

 

دِه کسی نیَه م ناز آکره روزون

 

دِه کسی مرا آلاو نییَه سَخت و سوزون

 

دِه مَرحَم نییَه چمه زَمون

 

دِه دَوا نییَه چمه دَردون

 

خیلی دییِشتمَه یا ها سنگَه سَرون

 

هیچ جا ت کو نییَه صفت نشون

میشیندی سر ژنده


میشینی سر  ژَنده   وان  غمه بهارَه

 

لیلی شون بَردَه  مجنون وان  بی  قراره 

 

 

چرا  کَنی  فرهاد  تنی   ام   بی ستونی

 

مگر  نزونی  ک  شیرین   نی خوسرو  یارَه

 

 

مثلی ک ام قانونی عاشقی روزگاره

 

هر  کس  عاشق  آبو   پی بوبو آواره 

موسله روخون


موسله روخون دیلم ترا ویاره

چمه غم و غرصه خدا زونو هزاره

 

وقتی بجارون وجین کرین دواره

دس ژنین دملی ژنین نقاره

 

 

اَ قشنگه شوون که آسمونیر دِرییا سارَه

یاری وینده را از نی کریم ایستخارَه

 

 

  نزنوم دنیا کینه دشمند کینه یاره

زونوم خیلییون دیل داییم بی قراره

 

 

خییلیین یاری غمی کو بِنَه آواره

خیلیییون چم ایله پیلَه رواره

 

 

زونوم موسله روخون هنی خاله بهاره

نزنوم چمه خاصه یار الان چیکی یاره

 

 

موسله روخون دیلم خیلی پوره

اسرگی مزر چشه نی نزونی چده سوره

 

 

وقتی ویر وئرم اَ زمونی اَ دورَه

چمه دیلی خر گره مثلی مایه شورَه

 

زندگی خیلییون را خش خیلییون را زوره

اینفر استه راحت اینفر مجبوره

 

موسله روخون چمه ور تا اشته ور خیلی دوره

دنیا همه ایروز تنه جور ایروز ناجوره

ای بخت با تو ......


با تو از چه بگویم ز بخت ز کدامین درد

 

دانی که چه سخت است گریه یک مرد

 

از خون دلم گویم یا از چهره زرد

 

یا از بغض گلویم یا ز دلهره سرد

 

نه تو دانی نه دگر که قضا بامن چه کرد

 

جرمی که هرگز نبود قابل پیگرد

 

دنبال که میگردی یک اواره ولگرد??

 

انکه میخننددو فریاد میزند ... درد..

 

سالهاست که خاموش شده است و سرد

 

زار و پریشان مدهوش شده است برگرد

 

باتو از چه بگویم ز کدامین درد

 

حقا که چه تلخ است گریه یک مرد

 

علی رستم پور

زیر این گنبد کبود


زیر این گنبد کبود  

یکی بود یکی نبود

مثل من و تو هیچ کی نبود

 

دلمون پر آه و پر دود

یادت میاد دوس داشتیم همو بی حد و حدود

حالا ما را از این بودن چه سود

 

من پر سوز تو پر سوز

مثل ماهی توی حوض

حالا تو بسوز و من بسوز

 

بیا بنویسیم توی کتاب

زندگی چیست مثل حباب

تو رفتی و دل منم شدش کباب

 

این قده منو نده عذاب

ی نگام بکن شاید بشه صواب

چه زود شکستیم در اوج شباب

 

من غریب تو هم غریب

اما خیلی شکیب

هر دومون خوردیم فریب

 

هر دومون مثل همیم

مثل دو نیمه سیب

از این زندگی چی میشه ما رو نصیب

 

آفتابمون شده نا پدید

اشکامون شده شدید

دردامونو هیچ کسی ندید

 

اگه شده برا ی بار

توی این فصل بهار

چشم منو گریه نیار

 

اسم مون توی کتابا نیس

مثل رامین مثل ویس

اما برام هیچکی مثل تو نیس

 

من چشم خیس تو چشم خیس

برام ی چیزی بنویس

زیر این گنبد کبود


زیر این گنبد کبود  

یکی بود یکی نبود

مثل من و تو هیچ کی نبود

 

دلمون پر آه و پر دود

یادت میاد دوس داشتیم همو بی حد و حدود

حالا ما را از این بودن چه سود

 

من پر سوز تو پر سوز

مثل ماهی توی حوض

حالا تو بسوز و من بسوز

 

بیا بنویسیم توی کتاب

زندگی چیست مثل حباب

تو رفتی و دل منم شدش کباب

 

این قده منو نده عذاب

ی نگام بکن شاید بشه صواب

چه زود شکستیم در اوج شباب

 

من غریب تو هم غریب

اما خیلی شکیب

هر دومون خوردیم فریب

 

هر دومون مثل همیم

مثل دو نیمه سیب

از این زندگی چی میشه ما رو نصیب

 

آفتابمون شده نا پدید

اشکامون شده شدید

دردامونو هیچ کسی ندید

 

اگه شده برا ی بار

توی این فصل بهار

چشم منو گریه نیار

 

اسم مون توی کتابا نیس

مثل رامین مثل ویس

اما برام هیچکی مثل تو نیس

 

من چشم خیس تو چشم خیس

برام ی چیزی بنویس

خدایا دنیایت....


خدایا  

 

بدنیایت امدم

 

بماند چه ها کشیدم

 

اما بگویمت چه ها دیدم

 

عده ای به دنبال خوش گذراندن جوانیشان

 

عده ای بدنبال ساختن زندگی رویایی

 

عده ای بدنبال تکه ای از بدن

 

عده ای بدنبال نوازش مردانه ای

 

عده ای بی رحمانه برای نوازشی شهوت می طلبیدند

 

اما عده ای نه ضعیف اند

 

و نه احمق

 

فقط مهربانند

تو این دشت شقایق


تو این دشت شقایق

 

 زندگی رو دوس ندارم

 

 بیا دور بشیم از حقایق  

 

دلم پره ز دنیا

 

 بیا دل بزنیم بدریا 

 

مثل ی کهنه قایق

 

 بیا خوش بگیم و بخندیم 

 

از غصه دور بشیم 

 

این واپسین دقایق  

 

میدونم تو هم دلت گرفته

 

  از دست این خلایق  

 

دست تو رو گذاشتند

 

  تو دست اونکه نبوده لایق   

 

علی رستم پور


تو این دشت شقایق


تو این دشت شقایق

 

 زندگی رو دوس ندارم

 

 بیا دور بشیم از حقایق  

 

دلم پره ز دنیا

 

 بیا دل بزنیم بدریا 

 

مثل ی کهنه قایق

 

 بیا خوش بگیم و بخندیم 

 

از غصه دور بشیم 

 

این واپسین دقایق  

 

میدونم تو هم دلت گرفته

 

  از دست این خلایق  

 

دست تو رو گذاشتند

 

  تو دست اونکه نبوده لایق   

 

علی رستم پور


چه دردی دارد ......


چه دردی دارد....

 پرنده باشی اما نباشی رها..

مسافر باشی اما ندانی کجا..

مجازات شوی ندانی چرا..

همیشه محکوم اما بی گناه..


علی رستم پور