شاید نمیدانی بی بهانه بی هوس
با هر تپیدن با هر نفس در اتش عشق سوخته ام
کز عطش لب بر هم دوخته ام
حالیا تشنه ام جرعه ای ابم دهید
بی راهه های زیادی دویده ام به جانان هرگز نرسیده ام
خسته ام و بی تابم اندکی خوابم دهید
گم شده ام سردم افسرده پر از دردم
نمیدانم چه کردم
دل درخششی دوباره میخواهد
رخ مهتابم دهید
علی رستم پور
نمیدانم چرا اسمان ریخته به هم
یاد تو میزند بر دلتنگی هایم قدم
نمیدانم چرا گریه میکنند ابرها نم نم
زیر باران چه دروغانه دل تسلا میدهم
اسمان و اندوه غروب
بغض سرد و دلی پر ز دود
حراسانم از این هوا
از دست این دل کبود
علی رستم پور
در گشودند تا از قفس پر زنم
بمانند شاپرک ها سر بر کوی و برزن زنم
چو زجا برخواستم سوی اسمان
ناگه افتادم همی زین میان
نمیدانم یا پرواز رفته از یادم
یا که بشکسته بالم را صیادم
علی رستم پور
زخمی تر از آهو
در سکوتی بی هیاهو
گرفته دل شکسته بازو
پر از بغض. خیس چشم و ابرو
پریده رنگ رو
ژولیده گیسو
نشسته ام در انتظار او
انگاه که خزان شد نو ثمرم
من بماندم با خون جگرم
یاد تو هر لحظه اید چون نظرم
جای اشک ریزم خون از بصرم
هوایت نرود ز دل و از سرم
من تو را تا به ابد چشم بدرم
علی رستم پور
تـــو را به جـــان آنکــه دلــت را دزدیــــد ؛
بــــه خــوابـــــم نََََیـــــــا
آخــــــــر . . .
خوابـــــم را "رنـگــــی" مـی کنـــی
و. . .
روزم را "سیــــــــــــــــــاه"
تـــو را به جـــان آنکــه دلــت را دزدیــــد ؛
بــــه خــوابـــــم نََََیـــــــا
آخــــــــر . . .
خوابـــــم را "رنـگــــی" مـی کنـــی
و. . .
روزم را "سیــــــــــــــــــاه"
نشینم شبی تا سحر
دل براه چشم بدر
چه امد تو را بسر
که ناید از تو مرا خبر
یا بی وفا گشته ای مگر
یا نداری ز اندوه دلم خبر
گیرم که در ایی زدر
بر روی پا بمانم با کدامین کمر
رخصت دیدارت نخواهد داد چشم تر
نیایی هم نخواهی رفت از نظر
علی رستم پور
نشینم شبی تا سحر
دل براه چشم بدر
چه امد تو را بسر
که ناید از تو مرا خبر
یا بی وفا گشته ای مگر
یا نداری ز اندوه دلم خبر
گیرم که در ایی زدر
بر روی پا بمانم با کدامین کمر
رخصت دیدارت نخواهد داد چشم تر
نیایی هم نخواهی رفت از نظر
علی رستم پور
می رسد روزی قلب سردم رام شود
می رسد روزی تن پر دردم ارام. ارام شود
میرسد .روزی تا جانم رسته از این دام شود
می رسد روزی زبانم بسته از میم تا لام شود
می رسد روزی غبارم شسته با اب یک جام شود
من ز خاک خامم روزی تنم خام شود
گر ز اسیری ورد زبان است نامم
می رسد روزی فراموش این نام شود
گر چه جفا ها دیدم دردها کشیدم
می رسد روزی تن پر دردم ارام. ارام شود
علی رستم پور
نازنین من........
وقتی دل ارزش خودش را از دست بدهد
وقتی چشمهایت دیگر اشکی برای ریختن نداشته باشد،
وقتی دیگر قدرت فریاد زدن را هم نداشته باشی،
وقتی دیگر هر چه دل تنگت خواسته باشد گفته باشی،
وقتی دیگر دفتر و قلم هم تنهایت گذاشته باشند،
وقتی از درون تمام وجودت یخ بزند
وقتی احساس کنی تنهاترین هستی،
اما باز چه زیباست به خاطر تو زیستن
و به پای تو سوختن...
وچه غم انگیز است دور از تو بودن
اما ای کاش میدانستی
بدون تو و به دور از دستان مهربانت چه تلخ است روزگارم
روزی
او دختر است
ناز دانه بابا
روزی
او همسر است
می اید پا به پای شما
او مادر است
بلاکش بچه ها
این را بدان
اﯼ ﻣـــــﺮﺩ
ﺯﻥ ﺍﮔـﺮ ﺷﯿﻄﻨـﺖ ﻧـﮑﻨـﺪ ...
ﺍﮔـﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﯾــﻪ ﺑـﻪ ﺁﻏـﻮﺷﺖ ﭘﻨـــﺎﻩ ﻧﯿــﺎﻭﺭﺩ ...
ﺍﮔـﺮ ﺗـﻤــﺎﻡ ﺣـﺮﻓﻬﺎﯾـﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺗـﻮ ﻧﮕﻮﯾﺪ ...
ﺍﮔـﺮ ﺣـﺴـﺎﺩﺗـﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺑـﺰﺭﮔـﯽ ﻋﺸـﻘﺶ ﻧـﺒﯿﻨـﯽ ...
ﺍﮔـﺮ ﺻـﺪﺍﯾﺶ ﻭ ﺑـﻮﯼ ﺗـﻨﺶ ﺩﻟـﺖ ﺭﺍ ﻧـﻠﺮﺯﺍﻧـﺪ ...
ﮐﻪ ﺯﻥ ﻧـﯿﺴﺖ !
ﺯﻥ ﺳـﺮﺍﺳـﺮ ﻧـــﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﯿــﺎﺯ !
ﻭ ﺗـــﻮ ﻣــﺮﺩ ﺗـــﻮ ﺍﺳـﻄﻮﺭﻩ ﺯﻧـﺪﮔـﯽ ﺯﻧــﯽ
ﭘـﺲ ﻣــﺮﺩ ﺑﺎﺵ ﻧـﻪ ﻧــﺎﻣـــــﺮﺩ
مرد باش
مرد باش
جنگلی سبز و پر از صدای گنجشک های قشنگ
خانه های کاهگلی و گلهای زیبا و رنگا برنگ
عشوه گل و صدای ناز بلبل و فاخته و ترنگ
کمی انطرف تر من و کودکی ام و بازی با چند تا سنگ
از این ها که گذشتم
من ماندم با طوفانی که موهایم را پریشان کرد
در این غیظ غلیظ تاریکی من هستم و یک دل تنگ
علی رستم پور
قاصدک امروز زجهان خبر اورده بود
ز خورشید شررر اورده بود
ز ماه یک نظر اورده بود
ز اسمان ابر تر اورده بود
ز دشت شقایق خون جگر اورده بود
ز کوه چو گذر اورده اورده بود
خبر از رهگذر اورده بود
ز هر سو ز هر نظر اورده بود
ز دریا جمعی صدف اورده بود
ز هوا بادی بی هدف اورده بود
ز جویبار اب روان اورده بود
ز صخره تاب و توان اورده بود
ز باغ بوی گل اورده بود
ز بوستان صدای بلبل اورده بود
از زمین کمی گِل اورده بود
زین میان یک دل اورده بود
دلی چو بیشه خسته بود
دلی چو شیشه شکسته بود
دلی کز عطش پخته بود
درش خون لخته بود
قاصدکم نیست دگر خوش خبر
از تو نداد هیچ نشان و اثر
بگفت همی با چشم تر
خوش بود او از هر نظر
حزر کن بپرهیز زین ماجرا
ز من مخواه خبر از بی وفا
علی رستم پور
در همه صحبت ها حرف آخر زیباست.....
حرف اخر من از ته دلی بی ریاست....
حرف اخر من رسیدنت به همه رویا هاست.......
شادی و سرور بی انتهاست......
حرف اخر من دیدن خوشبختی تو در همه فرداهاست..
امشب قلم بر دست
ذهنم می رود دور دست
یاری نمیکند هوشم .میلرزدم دست
باید دفتر را بست . در گوشه خیال تو نشست
باید یک بار مرور کرد هر چه در دل داری شاید حکمت است
سرنوشت را شنیده ای که? شاید این هم قسمت است
علی رستم پور
امشب قلم بر دست
ذهنم می رود دور دست
یاری نمیکند هوشم .میلرزدم دست
باید دفتر را بست . در گوشه خیال تو نشست
باید یک بار مرور کرد هر چه در دل داری شاید حکمت است
سرنوشت را شنیده ای که? شاید این هم قسمت است
علی رستم پور
بنال ای نی ماتم داره دل من
بنال ای نی باد خزان برده حاصل من
بنال ای نی پریشان روزگارم
بنال ای نی بنال تا باران ببارم
بنال ای نی افسرده حالم
بنال ای نی تا بی پرده بنالم
بنال ای نی غمگین و زارم
بنال ای نی زمستان است بهارم
بنال ای نی که بردند چون نگارم
بنال ای نی بنال تا خون ببارم
بنال ای نی بنال ای نی
تا بگریم این شب شود طی
علی رستم پور