انگاه که خزان

انگاه که خزان  شد  نو ثمرم

من بماندم  با خون جگرم

یاد تو هر لحظه اید چون نظرم

جای  اشک ریزم  خون  از  بصرم

هوایت  نرود  ز  دل و  از  سرم

من   تو  را  تا  به ابد چشم بدرم

علی رستم پور