روزه ام روزه سکوت....

خدایا....

روزگاریست روزه ام

بی سحری بی افطار

غرق در دلسوزه ام

همه شب تا ب سحر بیدار

حکم تو در روزه بر این است

از اذان صبح تا برسد افطار

حکم تو بر من چرا چنین است

ز اذان ازل تا برسد نماز اخر کار

گفتی پاداش تو بر هر روزه دار رواست

من که مدام روزه ام پاداش من پس چهاست

فرق من و دیگران در کجاست

یا که گشنگی و حسرت و دیدن بر من رواست

زین میان من که گسستم تارو پود

حال گیرم روزه ای از جنس سکوت

علی رستم پور