ز جهان
اخرین قسم تو نام من است!
خسته ام ...
خسته از این نام بلند...!!!
ز جهان
زندگی تلخ ترین خواب من است!
خسته ام...
خسته از این خواب بلند...!!!
علی رستم پور
چشم بدرم
تا تو ایی
جان نثارانت کنم
غرق در تماشایت شوم
بوسه بارانت کنم
سوختم از حجر تو
بیا تا جان قربانت کنم
در اغوشت جان دهم
وفا بر ان عهد و پیمانت کنم
علی رستم پور
بر لب خنده و ز دل پر از دردم
بر دل سبز و در چهره چو زردم
بر بطن من گر کنی نگه ز مشتی خاک سردم
فرصتی نیست تا بر ان روز که بر گردم
علی رستم پور
عمر چیست?? بمانند حبابی
زندگی چیست?? بمانند سرابی
خیز زجا نیست مجال سوال و جوابی
شاید که دگر فردا نباشد فرصت خوابی
در میگذریم.. مگر ببینند مارا شبی ز خوابی
اثری بگذار ز خویش حتی برگ کتابی
عمر چیست?? بمانند حبابی
علی رستم پور
صفحه ی آخر شناسنامه
زیاد مهم نیست
گاهی باید توی آیینه
خوب نگاه کنی
ببینی
هنوز زنده ای یا نه
من خسته تو خسته ...شکسته در شکسته
چشای تو هم خیسه درسته?
گریه نکن دیگه بسه
بیا اشکاتو پاک کنم با دستای پینه بسته
غصه نخور خدا ی روز برامون شادی میفرسته
تو با وفا من با وفا
درسته راهمون شده جدا
شاید بوده اینم کار خدا
تو غمگین من غمگین
تو گلومون نشسته بغض سنگین
اره یادش بخیر اون همه خاطره های رنگین
همینه.. گاهی دلمون میگیره
خنده رو لبمون خشک میشه و میمیره
بغضمون میشکنه و گریمون میگیره
گاهی بروی خودمون نمیاریم
گاهی هم مثل بارون رو دلتنگیمون می باریم
علی رستم پور
خزان از چه فتاده ای بباغم
از چه تو امده ای سراغم
بردی لاله ام ونهاده ای ب داغم
از چه خاموش نموده ای شمع و چراغم
علی رستم پور
دلم می دردد از هجر رویش خدایا
دلم غرق در خون است تو دوایش کن
دلم تنگ است او میخواهد خدایا
درون دل پر ز غوغا و هوایش کن
دلم چوکویری خشک است و سوزان خدایا
خدایا... بده ابری و غرق بارانش کن
علی رستم پور
این بار زبان خواهد که با دل هم اواز شود
بانگی سر دهد و عشقی دگر اغاز شود
تا زبانگ خوش الحان و نوای دل
جمله مردمانی با خبر از این راز شود
چنان بخوانم از درد خوش جفا و هجرتو
شاید که درد مندی آشفته دلی را گره ای باز شود
علی رستم پو
تورا مگر چه امده بسر
ک دلم را در سینه قرار نیست
تاب بیاور ای ماه من
کز دست تقدیر هیچ راه فرار نیست
صبر کن شاید بسر اید سیه روزگار
چاره ای جز صبر و انتظار نیست
تمام سال من نیز همچو خزان است
در ان هیچ بهار نیست
صبر پیشه کن بی تاب و تب
ز روزگار هیچ نیست
علی رستم پور
وقت انست زین دل پر اه و دود
بر اورم فریادی پر ز سکوت
زیر لب گویم بگسستی زمن تار و پود
به اتش کشیدی هرچه بو دو نبود
علی رستم پور
رفتند انان که از تمامشان دل گسسته بودم
حتی تو که جانانه بر تو دل بسته بودم
خنده بر لب داشتم اما خسته بودم
چه تلخ بود خنده روی لبم من که دل شکسته بودم
سفیدشدموهایی که برای برگشتنت اراسته بودم
کور شد چشمانی که در راهت بسته بودم
علی رستم پور
از این دل بی قراری
از این گریه های تکراری
از این شب زنده داری
در این چهار دیواری
دوچشم باز به یک سقف خالی
سوال هایی که نیست برایش جوابی
بگوش صدای ناله می اید ز جایی
کجایی وای کجایی وای کجایی
علی رستم پور
با مرور خاطراتت هر شب تا سپیده
کسی نفهمید عشقت چی تا سحر کشیده
چو سیلی خروشان اشک از دو دیده
چه شبهایی اینگونه ب صبح رسیده
علی رستم پور
روزگار قشنگیست
بهار امده است و هزاران جوانه
من و دل و هزاران بهانه
فریاد زنم از دست زمانه
امانم را بریده بغض زیر چانه
عطر تنت پیچیده سرتاسر خانه
امشب در دلم دیدن خواب تو افتاده
تا دمی غم ز دل برهانم
ولی افسوس ز درد خواب نتوانم
کاش میشد روح خود در کوی تو بدوانم
آه ای خدای من کاش بتوانم
علی رستم پور