دنیا تمشا سرایه

دنیا  اِستَه  تَمشا  سرا

نِه  مرا  مونو  نِه  ترا

هر کس پی کاری بکَره اشترا

 هرگز سو نِکره دیگری اگِتَه چرا  

نِداری نَاله کس نِمَسه برا 

همه وان برا بمِره گَدا

دنیا تماشا خانه است

نه برای من میماند  نه برای تو

هرکسی باید بر ای خودش کاری کند

هرگز روشنایی نمیکند چراغی که دیگری برایت روشن کند

ناله  ادم ندار و ضعیف را کسی نمیشنود

همه میگویند بگذار بمیرد  گدا

رستم پور