اهل جنگلم

من اهل جنگلم

مقاومتت را با راش های سر به فلک کشیده

هوای ابریه دلت را با مه رقیق صبح گاهان

پریشانیت را با آهوی رمیده

غمت را با غروب غم انگیز پاییز

آشفتگی روزانه ات را با دل ضعفه هایم

بیقراریه شبانه ات را با آوای بوف 

طراوتت را با شکوفه های عطرآگین یاس

و برق چشم های عاشقت را 

با شبنم آغشته بر شقایق صحرایی می سنجم

زیبای من

با زبان باران

از دلی ساده

که تمام دلخوشیش در این زمستان سبز شدن است 

لمس بودنت و خواستنت را با تمام وجودم می نویسم...

علی رستم پور

ویرایش

صدف صمیمی