زمستونیمه

سَردَه  سوجیمَه   تیجَرَه بهاریمَه

شیشَه  مونوم  چَکَه  باریمَه

تنخایمَه  بی کس و کاریمَه

شَبیمَه  سیا  روزگاریمَه

دومَنیمَه  تاریک و تاریمَه

چَکَه دیلیمَه  خونَه  داریمَه

کویریمَه  خشک و بی رواریمَه

دِ  سَبز  نِه ابوم  خشکَه  داریمَه

زونی  چَه

اَز  چِم اینتظاریمَه

ام  هَمه  دَردونَه  هَنی  رَفِقون یاریمَه 

هَمه را قرارو  اشتن  بی قَراریمَه

علی رستم پور هفتخوانی

مثل......

سردو سوزنده ام نو بهارم

مثل شیشه ام شکستنی ام

تنها و بی کس و کارم

شبم  سیاه روزگارم

دمنم تاریک و تارم

شکسته دلم سر تا پا خونم

کویرم خشک و بی رودم

سبز نمیشوم دگر درخت خشکم

میدانی چیست

من  چشم انتظارم

با این همه در یار رفیقانم

قرار همه ام و خود بی قرارم